Het leven in een vernietigingskamp was zwaar. Het begon al met het vervoeren op de trein. Meer dan 80 mensen in een wagon, in een kleine ruimte. Sommige mensen overleefde deze reis niet eens. Het was erg koud en eten kreeg je niet.

Als de joden aankwamen bij het vernietigingskamp werden ze in twee groepen verdeeld.

* In een groep met jonge kinderen, zieken en ouderen. Die werden meestal meteen naar de gaskamers gebracht. Dat wisten ze zelf niet want de gaskamers waren vermomt als douches. De mensen kleden zich gewoon uit en dachten dat ze dus gingen douche. Maar er kwam geen water uit de douche koppen maar gas. Ze hadden geen idee dat dit het eind van hun leven zou zijn.

* En de anderen groep bestonden uit gezonden mannen en vrouwen. Die waren geschikt om te werken op het kamp, en de crematoria op de been te houden. Maar als die mensen ziek werden stond hun ook weer het zelfde te wachten.

 

Maar voor alle mensen in het kamp stond het zelfde lot te wachten.

De dood was altijd dichtbij.